10 FEBRUARI 2020
Onze kinderen zijn van jongs af aan al dol op spelletjes, vooral alle digitale versies. Ze hadden natuurlijk een gameboy en een Nintendo en later kwamen Playstation en zelfs nog even de Nintendo Wii. Momenteel is de Nintendo Switch een hot item bij beide zoons en de oudste zoon is zelfs nog een stap verder gegaan en streamt met regelmaat, waarbij volgers dan spellen mee kunnen spelen.
Sinds vorig jaar zijn bij mijn jongste zoon de bordspellen in trek en ik heb dergelijke geluiden zelfs ook al bij mijn oudste gehoord.
In de laatste maanden van vorig jaar is het begonnen dat wij aangestoken werden door het spelen van bordspellen. Laurence had net een kijkoperatie van zijn pols gehad en moest nog enige weken thuis blijven om te herstellen. Doordat het zijn rechter pols betrof en hij daardoor niet veel kon doen, onder andere geen autorijden, was hij afhankelijk van anderen. Omdat ik zelf ook niet in staat ben om boodschappen te sjouwen en zwaar huishoudelijk werk te doen, kwam onze jongste zoon een paar dagen logeren om ons door de eerste dagen heen te helpen.
Hij speelt zelf al enige tijd met zijn vrienden het spel Catan en had daar al eens enthousiast over verteld. Tijdens zijn logeerperiode bracht hij dan ook het basisspel van dit populaire bordspel mee. Nu is het zo dat ik met spelletjes reuze fanatiek ben en altijd wil winnen. Niet dat ik niet tegen mijn verlies kan, maar liever niet. Ik vond Catan meteen een heel leuk spel en samen met mijn zoon heb ik dan ook een aantal potjes gespeeld. Laurence keek alleen maar toe, want hij was denk ik nog een beetje groggy van de narcose.
De afspraak was dat we voor de kerstdagen het spel zelf zouden aanschaffen, om opnieuw een aantal uren ons te vermaken met dit gezelschapsspel. Maar niets is veranderlijker dan mijn man, dus toen we in de winkel bij het rek met spellen stonden, wilde hij voor een ander spel kijken, wat ook onze zoon nog niet gespeeld had. We kwamen uit op Risk, en dan de speciale Game of Thrones versie. Het bleek een goede keus, want ook hier hebben we ons tijdens de feestdagen prima mee vermaakt. Dit keer speelde Laurence ook mee.
Onze jongste zoon is net zo fanatiek als ik en beiden streden we dan ook om de winst, wat tot resultaat had dat mijn man telkens als laatste eindigde. Het spel is net als Catan een strategisch spel, voor 18 jaar en ouder en kan met 2 tot 5 spelers gespeeld worden..
Nu wil het geval dat er na de feestdagen op mijn voormalige werk altijd een loting plaats vind, waarbij alle ontvangen relatiegeschenken onder de werknemers wordt verdeelt. Omdat ik toen nog officieel in dienst was, deed ik ook aan die verloting mee. Ik kreeg te horen dat ik het gezelschapsspel Expeditie Robinson gewonnen had. Hoe leuk is dat. Het is een behendigheidsspel voor 10 jaar en ouder en voor 2 tot 6 spelers.
Toen onze jongste een tijdje geleden bij ons was, heeft hij uitgebreid de spelregels zitten lezen en verheugd zich er nu al op om dit samen met ons en zijn broer en diens vriendin (inmiddels ex-vriendin) te spelen wanneer zij een weekend hier logeren. Dit belooft wat, want volgens mij zijn zij ook enorm fanatiek in het spelen van spelletjes.
Inmiddels heeft onze jongste zoon sinds een aantal maanden tevens een vriendin ( inmiddels ook ex) en zij is tevens aangestoken door het gezelschapsspellen virus. Vandaar dat laatst, toen ze samen een zondag bij ons waren, Risk weer uit de kast werd gehaald. Het bleek dat zijn net zo fanatiek is als mijn zoon. Maar ondanks dat zij beiden zo verbeten waren om te winnen, ging ik met de eer strijken. Natuurlijk moet er dan na afloop geanalyseerd worden door zoonlief, hoe het kon dat ik had gewonnen, want als hij bepaalde zetten had gemaakt of gunstigere kaarten had gehad dan was, naar zijn zeggen, de uitslag heel anders geweest.
Binnenkort moeten we ook de opslag maar eens verder gaan opruimen, want als het goed is staan er nog een aantal spellen ingepakt. Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed welke we allemaal hebben, want het is al jaren geleden dat we hier tijd voor vrij maakten. Volgens mij zit er in ieder geval Monopoly bij, ook zo'n spel waarbij de fanatiekelingen in ons gezin zich heerlijk kunnen uitleven. Ik weet niet of het verstandig is dat ik meedoe, wanneer beide zoons er zijn en een spelletje gaan spelen. Misschien kan ik dan, net als Laurence, maar beter toeschouwer zijn, want er zal dan wel een felle strijd geleverd worden.
Toch kan ik dit alleen maar aanmoedigen en toejuichen, want bij het spelen van een gezelschapsspel is er meer interactie en contact met elkaar, dan wanneer iedereen op zijn mobiel zit te loeren of onderuit gezakt op de bank naar de tv zit te kijken. Het woord zegt het ook eigenlijk al "GEZELSCHAPSSPEL"