In juli dit jaar ging het ineens vanwege allerlei privéomstandigheden niet zo goed met mij. Onze jongste zoon, die weer thuis woont in verband met studie, zit al een tijdje niet goed in zijn vel en dat heeft invloed op mij. Ik voel mij machteloos omdat ik er niet mee om kan gaan en hem niet kan helpen, hij moet zelf door deze fase heen.
En daarbovenop was het op 21 juli eindelijk zover dat Laurence geopereerd werd aan zijn pols. Nadat ik hem naar het ziekenhuis had gebracht, plofte ik neer op de bank, wachtend op het bericht dat dit achter de rug zou zijn en hij weer bij kennis was. De ingreep moest namelijk onder algehele narcose gebeuren en dat vond ik nogal spannend.
Om 13.45 uur was hij naar de operatiekamer gebracht en pas om 17.45 uur kreeg ik het verlossende bericht. Ik mocht hem nog die avond ophalen, dus hij zou lekker weer in zijn eigen bed de nacht doorbrengen. Om 21.30 uur was het eindelijk zover en ik dacht dat ik daarmee van alle spanningen verlost zou zijn, maar niets was helaas minder waar.
Door het autorijden op die dag, wat ik steeds minder doe de laatste maanden, met een lichaam vol spanning, heb ik de rest van de week grotendeels op bed doorgebracht, vanwege de pijn. Dit veroorzaakte ook de nodige stress en had tot gevolg dat ik niet verder afviel, terwijl dat een paar weken daarvoor juist weer de goede kant op ging.
Laurence moest twee weken met zijn arm in het gips zitten en kon dus ook niet veel, maar probeerde mij, zo goed en zo kwaad als het ging, te verzorgen. Gevolg: ik ging mij steeds ellendiger voelen en kon op een gegeven moment zomaar ineens in huilen uitbarsten.
Onder lichte dwang van Laurence heb ik toen een afspraak met de huisarts gemaakt en die verwees mij door naar de psycholoog, waar ik vrij snel terrecht kon gelukkig.
Inmiddels kon Laurence na een paar weken zelf weer autorijden, maar mocht nog niet aan het werk. Hij is voorlopig tot half september nog thuis. En aangezien het mooi weer was in augustus hebben we de nodige uitstapjes en leuke herinneringen gemaakt.
We hadden al een tijdje een afspraak staan op 8 augustus voor een uitgebreide lunch met vrienden die we tijdens één van onze vakanties in Italië hadden leren kennen. ( Zie Rimini - vakantie juni 2023)
We hadden afgesproken bij het Houtse Meer om 13.00 uur. Het was gelukkig niet al te warm en nadat we binnen heerlijk hadden geluncht verhuisden we naar buiten waar we de rest van de middag met borrelen nog lekker hebben zitten kletsen. Was een super gezellige middag, waarbij ik me weer even had kunnen ontspannen.
Augustus is de maand waarin de Nationale herdenking plaats vind ter ere van de slachtoffers van de Japanse bezetting van Nederlands - Indië en de directe gevolgen van de tweede wereldoorlog in Azië.
Laurence stelde voor om naar de bioscoop te gaan om Anak Indië te bekijken, wat we al een tijdje van plan waren. Toen vrienden van ons dit hoorden gaven ze aan ook mee te gaan. Kaartjes besteld en op maandag middag ontmoeten we elkaar om 14.00 uur bij Chasse Cinema in Breda.
Anak Indië is een documentaire over Nederlands - Indisch erfgoed, waarbij diverse bekende en onbekende Nederlanders van Indische afkomst hun verhaal vertellen
Het was een mooie film, waarbij ikzelf weer een stukje nieuwe geschiedenis heb opgestoken over het geboorteland van mijn schoonouders en het land waar mijn vader als dienstplichtig militair ooit naar was uitgezonden.
Na afloop van de film, zijn we op een terrasje in de stad nog wat gaan drinken om lekker nog wat bij te kletsen, alvorens onze vrienden en wij weer huiswaarts keerden. En opnieuw heb ik mij wat kunnen ontspannen.
18 t/m 20 augustus - We hebben voor 2 nachten een hotel geboekt in Groningen, het Aduard hotel, want we gaan weer op bezoek bij onze oudste zoon. Het is de laatse week van zijn vakantie, want volgende week beginnen de scholen weer in het Noorden en moet hij weer voor de klas staan.
Op maandagmiddag vertrekken we en checken om goed 17.00 uur in bij het hotel. We hebben onze zoon laten weten dat we die dag nog niet bij hem langs komen, maar de volgende dag vroeg op de stoep zullen staan. Het enige wat wie die dag nog doen is uitgebreid dineren in het restaurant van het hotel.
Vooraf hadden we breekbrood met smeersels en Groningse mosterdsoep. Als hoofdgerecht had Laurence sliptong en ik had een pannetje mosselen, waar ik heerlijk van heb genoten.
Laurence had daarna geen trek in een dessert, maar nam een Aperol spritz, want hij hoefde toch niet meer met de auto weg en ik trakteerde mezelf op een dame blanche.
Na het genieten was het tijd om naar bed te gaan, waar we die nacht heerlijk sliepen om de volgende dag goed uitgerust op te staan.
Dinsdagmorgen - nadat we op ons gemak het ontbijt hebben genuttigd, gaan we op pad richting onze zoon. Met de auto zijn we binnen 15 minuten bij hem. Het is een mooie zonnige dag en nadat we eerst wat hebben bijgekletst en wat hebben gedronken vertrekken we naar het Noorderplantsoen, want er is die week het Noorderzon festival.
Het is een prachtig park waar jaarlijks in de laatste 10 dagen in de zomer van de schoolvakantie in het Noorden dit festival wordt gehouden. Er is muziek en je kunt theatervoorstellingen bezoeken tegen een gering bedrag, maar het park zelf is gratis toegankelijk. Er staan de nodige foodtrucks met diverse heerlijkheden en drinken, maar je kunt ook je eigen eten en drinken meenemen. Er staan genoeg stoelen en banken met tafels om lekker te zitten en te genieten van het buiten zijn. We hebben dan ook de hele middag heerlijk buiten doorgebracht, al kletsend, met wat drinken en zo nu en dan wat eten.
Als avondeten kozen we voor de Indische keuken en we lieten het ons goed smaken. Toen het wat frisser werd zijn we opgestapt en nadat we onze zoon bij hem thuis hadden afgezet zijn wij terug gegaan naar het hotel.
Het was een heerlijke dag geweest, met een leuk en gezellig evenement en we denken erover om dit voortaan jaarlijks te bezoeken. De buitenlucht had ervoor gezorgd dat we behoorlijk loom werden en we zijn dan ook weer op tijd ons bed ingedoken, waarna we snel in slaap vielen.
Woensdagochtend - we waren op tijd wakker, want we moeten vandaag voor 11.00 uur uitchecken. Terwijl ik mij verder aankleed, brengt Laurence onze bagage alvast naar de auto, zodat we na het ontbijt niet meer terug naar de kamer hoeven.
Voordat we huiswaarts gaan, halen we eerst onze zoon nog op om bij een gelegenheid in de stad iets te gaan drinken als afsluiting van ons bezoek. Voor ons was het tijd voor koffie en we nemen er nog wat lekkers bij.
Eenmaal weer terug bij de flat waar onze zoon woont, nemen we afscheid van hem en vertrekken op ons gemak richting het zuiden.
Tegen de tijd dat we in de buurt van Lelystad zijn is het tijd om te lunchen en we gaan hiervoor naar van der Valk aldaar.
We hebben op ons gemak van het eten genoten en na een tijdje vervolgden we, goed gevuld, onze weg naar huis.
Deze dagen hebben me enorm goed gedaan. In de eerste plaats dat ik onze oudste zoon na een tijdje weer heb gezien en tijd met hem heb doorgebracht, maar ook doordat ik deze dagen even niet aan het piekeren was.
In 1985 leerden Laurence en ik elkaar kennen in het uitgaansleven van Dordrecht. We werden goed bevriend en op 24 augutus van dat jaar sloeg uiteindelijk bij beiden de vonk over en waren we sindsdien een setje.
Aangezien deze zondag dit gebeuren dus 40 jaar geleden was, vonden we dat we iets leuks moesten gaan doen om het een beetje te vieren. Vanwege het mooie weer trokken we naar de kust, namelijk naar Noordwijk aan Zee.
Deze badplaats bracht ook meteen herinneringen bij mij naar boven, want als kind ging ik hier met mijn ouders ieder jaar op vakantie. Later gingen ook mijn oma en jongste zus van mijn moeder mee. Mijn zusje, die 9 jaar jonger is, heeft de vakanties hier maar een paar keer meegemaakt, want later gingen mijn ouders liever kamperen in Zeeland.
Maar tot zover mijn verleden, want er is hier heel veel veranderd sindsdien. Er zijn veel hotels en appartementen gebouwd en ook de weg naar het strand is aangepast.
Vroeger moest je, via de duinen, flink door het zand banjeren waarbij de kuiten goed getraind werden, om het strand te bereiken. Tegenwoordig zijn er mooie duinovergangen geplaveid en tot ver op het strand lopen deze paden door, zodat je er ook met een rolstooel kunt komen. Tevens zijn er luxe strandtenten op het strand waar je uitgebreid kunt eten en drinken en is er een hulppost met strandwacht en ambulance. En er is zelfs een wandelpad aangelegd over de toppen van de duinen, dat evenredig aan de boulevard loopt. Hier zijn diverse bankjes geplaats waar je heerlijk in het zonnetje kunt genieten van het uitzicht op zee en het ruisen van de golven kunt horen, zonder dat je in het zand hoeft te gaan zitten.
We hebben dan ook heerlijk over dit pad en de boulevard gewandeld. Natuurlijk zijn we tevens neergestreken op één van de vele terrasjes aan de boulevard, waar we een lekkere smoothie namen en zo zittend in het zonnetje, één van onze favoriete bezigheden uitvoerend. Namelijk naar andere mensen kijken die over de boulevard flaneerden, want dat is wat men hier doet, zien en gezien worden.
We genoten met volle teugen, van de omgeving, van het zonnetje en van de quality time met elkaar.
Na een aantal uren hier te hebben doorgebracht, was het tijd om onze weg te vervolgen en deze badplaats weer te verlaten.
Aangezien we samen wat te vieren hadden, besloten we om de dag af te sluiten met een etentje.
We kozen voor het restaurant bij van der Valk in Houten, want dat lag ook mooi op de route huiswaarts.
We hielden het bij twee gangen, een hoofdgerecht wat bestond uit gevulde varkenshaas met truffelroomkaas, gebakken paddestoelen, mini bospeen, rucola en rode wijnsaus. Hier werden frietjes met mayonaise en bloemkool met een sausje bij geserveerd.
Daarna hadden we nog ruimte voor een toetje. Laurence nam een dessert met de naam Moulin Rouge, wat bestond uit een blondie, framboos, chocolade cremeux, chocolade crème en kersenijs
Ikzelf koos een abrikozen tartelette van Italiaans schuim met gedroogde abrikozen, rood fruit en noten praliné ijs.
Voldaan en goed gevuld gingen we daarna huiswaarts en ook nu waren we loom en slaperig geworden doordat we een groot deel van de dag in de buitenlucht hadden doorgebracht.
Nadat we gisteren een heerlijke dag achter de rug hadden, vonden we vandaag opnieuw de energie om erop uit te gaan.
Richting Limburg dit keer en wel naar Venlo. In februari hadden we hier een paar dagen doorgebracht ter ere van Laurence zijn 70ste verjaardag, maar toen was het koud en regende het af en toe. We hadden ons toen meteen voorgenomen om met beter weer nog een keer terug te keren naar deze zuidelijke plaats.
Vandaag was het dus zo ver, want er was zonnig weer voorspeld.
Omdat we de dag toch een beetje op ons gemak waren gestart, kwamen we tegen lunchtijd aan in Venlo. Na even wat rondgelopen te hebben door de winkelstraten streken we neer op een terrasje waar het gezellig druk was, maar nog wel een plaatsje vrij in het zonnetje was voor ons.
Relaxed hebben we onze lunch genuttigd, want we hadden totaal geen haast. Dus namen we hierna nog een drankje alsvorens we verder gingen.
We hadden tijdens ons vorige bezoek een supermarkt ontdekt wat leek op een groothandel, 2Bruder genaamd, waar ze een enorme keus aan thee en koffie verkopen. En aangezien we sinds een paar maanden en nieuw koffiezetapparaat hebben waar bonen in moeten, wilden we natuurlijk opnieuw een bezoek aan deze winkel brengen. Na alle koffiesoorten bekeken te hebben gingen we uiteindelijk met 2 kilo aan koffiebonen, een paar doosjes thee die niet overal te koop zijn en nog wat andere boodschappen de deur uit. De rest van de middag hebben we nog wat rondgeslenterd in het centrum en een ijsje gegeten. Omdat we niet al te laat thuis wilden zijn, en rekening hielden met files gingen we na een tijdje weer huiswaarts. In de COVID- tijd dat we nergens naar toe konden en mochten hadden we een bucketlist opgesteld met plaatsen in Nederland die we ooit nog wilden bezoeken en Venlo was hier één van, dus daar kunnen we nu een vinkje achter zetten. Het was weer een heerlijk uitstapje.
Na een dagje lekker relaxed thuis te zijn geweest, het weer was ook niet zo best, wilden we er vandaag weer op uit. De keus viel opnieuw op een badplaats, in Zeeland dit keer. We gingen naar Renesse, een plaats waar ik in een ver verleden, met mijn ouders en zusje een aantal keren de vakantie heb doorgebracht. We gingen toen kamperen met een bungalowtent, meestal op de camping de Julianahoeve.
Ook in deze badplaats, die erg in trek is bij jong en oud die vooral van kamperen houden, is in al die jaren het nodige veranderd.
Het centrum van het dorp is tegenwoordig autovrij en je auto kun je op loopafstand op een groot parkeerterrein kwijt, en dan ook nog gratis.
In het centrum vind je leuke winkeltjes en eettentjes, waarvan de nodige terrasjes vandaag redelijk vol zitten, want het is tenslotte weekend. We horen hier veel Duitsers, die nog vakantie hebben en dan graag naar de Nederlandse kust komen.
Na een stukje lopen kwamen we langs een eettentje met selfservice, waar je een aantal visgerechten kon eten. We kozen voor kibbeling en deelden samen een portie frites, fish and chips dus als lunch vandaag. Wel wat kilocalorieën, maar ook de nodige eiwitten zullen we maar denken. Hierna gingen we verder door het centrum en kwamen uit bij het kerkplein, waar er markt was. Nadat we een aantal kraampjes hadden bekeken, zijn we richting het strand gegaan. Als je op google maps naar de boulevard van Renesse zoekt, kom je uit op de Jan van Renesselaan. Deze weg heeft een lang, goed geplaveid wandelpad van het centrum tot aan de duinovergang naar het strand. We zijn tot aan deze duinovergang gegaan en nadat we daar een tijdje in het zonnetje hadden gezeten gingen we terug richting het centrum. Eenmaal daar weer aangekomen zijn we naar een ijssalon gegaan waar we een heerlijke coupe ijs namen met een koffie erbij. Na al dit genieten, was het uiteindelijk tijd om huiswaarts te gaan. Vandaag hebben we opnieuw mooie herinneringen gemaakt. Laurence heeft vandaag opnieuw de nodige stappen gezet en ik heb weer buitenlucht gehad, want ik heb het wel over wandelen, maar ikzelf beleef alles (nog) vanuit de rolstoel.
Het laatse gezamelijke uitstapje van deze maand hielden we dichter bij huis. Laurence nam mijn mee uit lunchen naar brasserie Rembrandt in Teteringen.
We hadden niet gereserveerd, maar er was nog plek voor ons. We konden zelfs kiezen of we binnen of buiten wilden eten. We kozen voor een intiem plekje aan een tafeltje binnen.
Als vooraf namen we de soep van de dag , dit was een heerlijk aardappelsoepje met druppels van tomatencoulis erin.
Daarna had Laurence brood met 2 rundvleeskroketten en ik koos een uitsmijter met krokant gebakken prosciutto, gekarameliseerde ui en kaas.
En omdat we toch bezig waren met onszelf te verwennen, kozen we ook nog een toetje. Laurence had vers fruit met sorbetijs en ik had Eton Mess met aardbeien. We sloten af met koffie.
Aansluitend gingen we naar de bioscoop Kinepolis, waar we hebben genoten van de comedy The Roses. De hoofdrollen worden vertolkt door Olivia Coleman, bekend van o.a. Broadchurch en The Crown en Benedict Cumberbatch die we o.a. kennen als Doctor Strange uit The Avengers en natuurlijk uit de serie Sherlock waarin hij Sherlock Holmes vertolkte. Twee ijzersterke acteurs die ervoor zorgen dat je geboeid raakt vanaf het eerste begin. Wij houden van de Engelse humor waar deze film mee is doorspekt, terwijl er ook een serieus item als rode draad door het geheel loopt. Ik heb dan ook tranen gelachen en af en toe weggesnikt. Al deze uitstapjes zijn ons zo goed bevallen , dat we hebben voorgenomen om met regelmaat hier vervolg aan te geven, ook als Laurence weer aan het werk is. Ik hou je op de hoogte.
Reactie plaatsen
Reacties