ZONDAG 17 MEI 2020
Het is al bijna 2 weken geleden dat ik voor het laatst een blog voor mijn dagboek heb geschreven, dus tijd voor een update vandaag. Vorige week, de zondag van moederdag, had ik mij net als de meeste moeders onder ons, er op ingesteld dat het een gewone zondag zou zijn. Laurence en ik hoeven al een paar jaar niet meer op moederdagbezoek en sinds de kinderen op zichzelf zijn gaan wonen, hebben zij meestal geen erg meer in deze dag. Op zich heb ik daar geen problemen mee, want ik hou zelf ook niet van verplichtingen.
Toch werd ik die zondag aangenaam verrast. We zaten net aan de lunch toen er een bestelauto voor de deur stopte en er bij ons werd aangebeld. Mijn man ging naar de voordeur en kwam even later terug met een prachtig boeket. Er zat een kaartje bij met de tekst "Een hele fijne Moederdag in deze rare tijd. Groetjes en tot snel" daaronder stonden de namen van onze twee zoons.
Ik was helemaal overdonderd en raakte zelfs een beetje geëmotioneerd. Mijn ogen werden ook een beetje vochtig. En terwijl ik de bloemen in een vaas aan het schikken was, ging opnieuwe de bel. Onze jongste zoon stond voor de deur. Hij had die week nieuwe skeelers gekregen en was hierop een naar ons toe gekomen. Hij gaf aan dat zijn broer online was en dat hij ook even contact ging maken.
Onze oudste zoon streamt namelijk al enige tijd weer met regelmaat via Twitch en sinds kort volg ik hem daar ook af en toe als hij online is. Die zondagmiddag was hij ook weer te zien en onze jongste koppelde, via zijn mobiel, zijn eigen account aan onze televisie, waardoor we hem op groot scherm konden volgen. Ze hadden namelijk afgesproken dat ze beiden online zouden zijn, omdat de oudste een spel met hem wilde bespreken. Dat wij tegelijkertijd mee konden kijken was leuk, vooral toen de oudste erachter kwam dat zijn broer, waar hij mee in gesrpek was, bij ons op visite was . Natuurlijk moest hij toen even naar ons zwaaien en dan ben ik echt een domme blonde doos, want ik zwaaide natuurlijk enthousiast terug. Tegelijkertijd realiseerde ik me dat hij dat niet kon zien, dus man en jongste zoon hadden grote lol.
De jongste is gezellig tot s'avonds laat gebleven en met het avondeten hebben we lekker sushi besteld. Het was een prachtige dag en ik had het gevoel of de zon zelfs extra scheen. Dit zijn van die dagen waar ik helemaal door opgeladen wordt, zodat ik er weer even tegen kan in deze tijd. Sinds de Pasen kijk ik uit naar de Pinksterdagen in de hoop dat onze oudste en zijn vriendin eindelijk na lange tijd ook weer op bezoek kunnen komen. Maar nu deze datum nadert besef ik dat ik nog wat langer moet wachten en houden we het voorlopig nog maar bij videobellen. Gezondheid gaat tenslotte voor alles.
Met mijn gewicht gaat het niet zo best. Ik sta stil, er gaat nog geen grammetje van af. Ik moet zelfs opletten dat ik niet weer aan ga komen. Dus het is tijd voor een strengere aanpak en daar ga ik morgen mee beginnen. Ik ga nu voor de KETO versie van koolhydraatarm eten. Dat wil zeggen nog minder koolhydraten, maar meer eiwitten en gezonde vetten.
En wat bewegen betreft, mijn huidige zorgverzekering heeft de verlenging van de revalidatie goed gekeurd en doordat de fysiotherapeuten weer mochten beginnen, is voor mij het revalideren afgelopen donderdag ook van start gegaan. Dit houdt in dat ik de komende weken , vijf keer per week onder begeleiding ga sporten. Drie keer met de fysiotherapeut, die mij helot om mijn conditie op peil te brengen en zorgt dat ik door training meer kracht in mijn beenspieren krijg, en twee keer per week met mijn personal trainer, oefeningen voor het totale lichaam, voornamelijk loopoefeningen en buik-en armspiertrainingen.
Doel: over een tijdje een half uur kunnen fietsen op de hometrainer, er naartoe werken om buiten te fietsen en 10 minuten kunnen wandelen zonder hulpmiddelen.
Daarbij wil ik iedere ochtend buikspier oefeningen doen die ik niet bij de trainingen buitenshuis kan doen. Hier start ik dan de dag mee en daar ben ik gisteren mee begonnen. Daarna doe ik Pilates oefeningen voor pijnlijke knieën en ik sluit af met een 15 - 20 minuten durende meditatie. En als laatste hou ik het aantal stappen die ik per dag zet bij met mijn smartwatch. Mijn doel daarvoor is om de komende weken 2000 stappen per dag te zetten. Het lijkt weinig, maar voor mij is dit al heel wat, omdat ik de laatste tijd periodes heb gehad dat ik nauwelijks kon lopen.
Boodschappen doe ik al maanden niet meer omdat ik het zelfs achter een boodschappen kar niet vol kon houden. Als ik al mee ging, was het in een rolstoel met een mandje op mijn schoot. Met de komst van de COVID-19 is Laurence alle boodschappen alleen gaan doen. Daarom ben ik reuze trots dat ik vanochtend voor het eerst weer mee gegaan ben en zelf, helemaal alleen. zonder hulp, achter een karretje door de supermarkt heb gelopen om de boodschappen die ik voor mijn eetpatroon van de komende weken nodig heb te halen. Het was een flinke inspanning, want wij doen de boodschappen bij de Jumbo Foodmarkt en die is vrij groot, maar het is goed gelukt, dus ik ben weer een klein stapje verder in de goede richting.
(Bron afbeelding: Internet via Google)