30 AUGUSTUS 2019
Toen we vorig jaar (2018) van België weer terug naar Nederland zijn verhuisd, hadden we zoveel spullen dat we het (nog) niet allemaal in het nieuwe huis kwijt konden. We hebben toen veel in dozen ingepakt en in een opslagunit gezet. Nu, na een jaar hier niet naar om gekeken te hebben, is het wel tijd aan het worden om deze opslag leeg te ruimen.
We hebben in de afgelopen twee jaar ook nog wat extra spullen erbij gekregen vanuit het huis van mijn schoonmoeder en moeder. Met name dozen met foto's. Nu deze allemaal weer te voorschijn komen, tezamen met de dozen met foto's van ons zelf, die we door de jaren heen al hadden verzameld, kunnen we het tijdens al het opruimen niet nalaten om wat oude foto's te bekijken. Herinneringen komen dan ook direct bovendrijven en de ene keer is het Laurence die een opmerking maakt en de andere keer zeg ik "weet je nog . . . . ."
Zo ook bij bovenstaande foto van Laurence met onze oudste, kwam het weer naar boven hoe het voelde om naast echtgenoot ook voor het eerst moeder te zijn. Deze foto vertedert mij na al die jaren nog steeds, zoals alle foto's van mijn kinderen dat keer op keer blijven doen.